Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταβάλλει φιλόδοξες προσπάθειες για την επίτευξη των κλιματικών στόχων της που τέθηκαν από τη συμφωνία του Παρισιού του 2015 και περαιτέρω διασκέψεις στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, η οποία έχει ως στόχο να καταστήσει την Ευρώπη κλιματικά ουδέτερη ήπειρο έως το 2050 το αργότερο. Πρόκειται για νομικά δεσμευτικό στόχο χάρη στον ευρωπαϊκό νόμο για το κλίμα. Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα το οποίο δεν σταματά στα σύνορα της ηπείρου μας και, ως εκ τούτου, η Ευρώπη δεν μπορεί να επιλύσει αυτό το παγκόσμιο πρόβλημα μόνη της, ακόμη και αν μπορεί να βοηθήσει πολύ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μεγαλύτερη αγορά στον κόσμο και, ως εκ τούτου, κατέχει μεγάλη διεθνή δύναμη. Επιπλέον, διαθέτει πληθυσμό υψηλής εκπαίδευσης και ειδίκευσης και διαθέτει ήδη μεγάλη πείρα στην αναπτυξιακή βοήθεια σε ολόκληρο τον κόσμο. Στο πλαίσιο της στρατηγικής Global Gateway, η ΕΕ επενδύει ήδη εκατομμύρια στην αναπτυξιακή βοήθεια. Το κλίμα αποτελεί επίσης τομέα της Global Gateway και, ως εκ τούτου, θα μπορούσε να επεκταθεί ώστε να φτάσει ακόμη περισσότερο στον κόσμο. Ως εκ τούτου, η ιδέα αυτή καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση: — Εκπόνηση πιο φιλικής προς το περιβάλλον νομοθεσίας, της οποίας ο αντίκτυπος θα γίνει αισθητός σε ολόκληρο τον κόσμο, χάρη στη δεσπόζουσα θέση της ως της μεγαλύτερης αγοράς στον κόσμο. — Να αξιοποιήσουμε περισσότερο το ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και τον προηγμένο ιδιωτικό τομέα για να βοηθήσουμε στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και στην προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή σε ολόκληρο τον κόσμο. — Προώθηση των ευρωπαϊκών πράσινων βιομηχανιών σε ολόκληρο τον κόσμο. — Επέκταση του κλιματικού σκέλους της στρατηγικής Global Gateway. — Δημιουργία και προώθηση μιας παγκοσμίως χρήσιμης στρατηγικής, όπως η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, για την επίτευξη των κλιματικών στόχων παγκοσμίως. Ως ένας από τους πιο προηγμένους, μεγαλύτερους, πλουσιότερους και δραστήριους παράγοντες του κόσμου, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να έχει ένα μέλλον ως διεθνής ηγέτης στον τομέα του κλίματος. Πιστεύω ότι το μέλλον της Ευρώπης είναι πράσινο και ότι το μέλλον του πράσινου είναι η Ευρώπη.

Η ιδέα μου αφορά την ανάγκη να αυξηθεί η εξουσία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε σχέση με τις εκτελεστικές εξουσίες, ώστε να σημειωθεί ταχύτερη πρόοδος στη διαχείριση των φυσικών κινδύνων, ιδίως όσον αφορά τις δασικές πυρκαγιές. Για να καταδείξω την άποψή μου, οι επιστημονικοί εμπειρογνώμονες συμφωνούν ευρέως ότι είναι ζωτικής σημασίας να επενδύσουμε στην πρόληψη τέτοιων πυρκαγιών, καθώς όταν φτάσουν στο στάδιο των «μεγάλων πυρκαγιών», καθίστανται εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να εξαλειφθούν με τους σημερινούς τεχνολογικούς και ανθρώπινους πόρους. Η πολυεπιστημονική έρευνα αποκάλυψε πολυάριθμες συνέπειες για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Συνιστούν αυξημένη απειλή για τα ενδιαφερόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των πυροσβεστών, καθώς και για τους τοπικούς πληθυσμούς, με επιπτώσεις στην ανθρώπινη ζωή, τις ιδιοκτησίες, τις επιχειρήσεις και την οικονομική λειτουργία των φυσικών οικοσυστημάτων. Το συνολικό κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος είναι σημαντικό, αν και οι εκτιμήσεις παραμένουν περιορισμένες. Προκαλούν σημαντικές ζημίες σε συλλογικές υποδομές, όπως οι γραμμές ηλεκτρικής ενέργειας και επικοινωνίας, τα συστήματα ύδρευσης, οι δρόμοι και οι σιδηρόδρομοι. Το κόστος καθαρισμού και ανακατασκευής είναι σημαντικό. Διαταράσσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού, με αποτέλεσμα το κλείσιμο επιχειρήσεων και τις διαταραχές στις μεταφορές. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μείωση των φορολογικών εσόδων, μείωση της αξίας των ακινήτων και απώλεια πελατών για τις τοπικές επιχειρήσεις, όπως ο μειωμένος τουρισμός σε περιοχές που πλήττονται από πυρκαγιά. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες: επιβαρύνονται επίσης με κοινωνικοοικονομικό κόστος, ζητήματα υγείας, ποιότητα των υδάτων, επιπτώσεις στα τοπικά οικοσυστήματα... Ωστόσο, έχω παρατηρήσει ότι οι εκτελεστικές εξουσίες συχνά τείνουν να κατανέμουν πόρους κυρίως στις δυνάμεις πολιτικής ασφάλειας αντί να επενδύουν στην πρόληψη. Η απόφαση αυτή συχνά υπαγορεύεται από βραχυπρόθεσμους πολιτικούς προβληματισμούς, καθώς είναι ευκολότερο για το Υπουργείο Εσωτερικών ή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να χρησιμοποιούν πόρους σε περίπτωση πυρκαγιάς, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση άμεσης και αποτελεσματικής δράσης. Δυστυχώς, αυτή η αντιδραστική προσέγγιση παραβλέπει τη σημασία της πρόληψης, η οποία θα συμβάλει στην αποφυγή τέτοιων καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Εδώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να διαδραματίσει καίριο ρόλο. Ως θεσμικό όργανο συζητήσεων και συναίνεσης, το Κοινοβούλιο έχει τη μοναδική ικανότητα να ασκεί στενότερο έλεγχο επί των εκτελεστικών εξουσιών και να προωθεί πολιτικές που επικεντρώνονται στην πρόληψη των φυσικών κινδύνων. Ενισχύοντας τη θέση και την επιρροή του, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να ενθαρρύνει τις εκτελεστικές εξουσίες να επενδύσουν περισσότερο στην πρόληψη των δασικών πυρκαγιών και άλλων φυσικών κινδύνων. Αυτό απαιτεί επίσης τη χορήγηση νομοθετικής πρωτοβουλίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την οποία επί του παρόντος στερείται. Ως εκ τούτου, ενθαρρύνω να εξεταστεί η παρούσα πρόταση και να διερευνηθούν τρόποι για την αύξηση της εξουσίας του Κοινοβουλίου όσον αφορά τη διαχείριση των φυσικών κινδύνων. Μέσω της συνεργασίας, μπορούμε να καταστήσουμε την Ευρώπη παγκόσμιο ηγέτη στην προορατική διαχείριση των φυσικών κινδύνων. Πιστεύω ακράδαντα ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ως δημοκρατικός θεσμός που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των ευρωπαίων πολιτών, είναι ο ιδανικός τόπος για την έναρξη αυτής της θετικής αλλαγής.

Διάφορες μελέτες και οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι η τρέχουσα οικονομική σκέψη μας δεν είναι σε θέση να βρει λύση στην τρομερή μας κατάσταση. Η σταθερή βούληση για οικονομική ανάπτυξη καταστρέφει το περιβάλλον (Ινστιτούτο του Πότσνταμ για την έρευνα για το κλίμα, 2022) και η βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη επίσης δεν είναι δυνατή, όπως προκύπτει από διάφορες μελέτες (Ευρωπαϊκό Γραφείο Περιβάλλοντος 2019) — που επιβεβαιώνεται και από το φαινόμενο της ανάκαμψης. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ευημερία του πληθυσμού έχει αποσυνδεθεί από την οικονομική ανάπτυξη (Australian National University, Kubiszewski et al, 2013) σε αντίθεση με το περιβάλλον. Ως εκ τούτου, θα ήταν καθήκον της ΕΕ να πρωτοστατήσει σε ένα νέο είδος οικονομικής πολιτικής με πραγματική επιρροή. Απαιτούνται ολοκληρωμένες μεταρρυθμίσεις για την επίτευξη αυτού του στόχου, αλλά αυτός είναι ο μόνος τρόπος για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Η aquaponics είναι ένα καινοτόμο γεωργικό σύστημα που συνδυάζει την υδατοκαλλιέργεια και την μικρότερη καλλιέργεια του εδάφους χωρίς να χρειάζονται εξωτερικές χημικές εισροές, όπως λιπάσματα και φυτοφάρμακα, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί λιγότερο νερό από ό, τι οι τρέχουσες συμβατικές γεωργικές πρακτικές. Όσο σήμερα η Ευρώπη χρηματοδοτεί και προωθεί τις αναδυόμενες καινοτόμες γεωργικές τεχνολογίες, η εστίαση ανέκαθεν ήταν η υδροπονική (η οποία εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη χρήση λύσεων συνθετικών λιπασμάτων) και τα τεχνολογικά προϊόντα (αισθητήρες, ρομπότ κ.λπ.). Η προσέγγιση αυτή δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει το βασικό ζήτημα της παγκόσμιας κρίσης που αντιμετωπίζει το κλιματικό και επισιτιστικό μας σύστημα — βιώσιμη, συμπεριληπτική στη φύση παραγωγή τροφίμων χωρίς περαιτέρω καταστροφή σε ζωτικά και σημαντικά οικολογικά συστήματα και βιοποικιλότητα. Ένας αυξανόμενος (αλλά ακόμη πολύ μικρός) αριθμός νέων αρχίζει να αναγνωρίζει και να υιοθετεί την Aquaponics ως ένα αγροοικολογικό γεωργικό σύστημα που μπορεί να μας επιτρέψει να τρέφουμε τους αυξανόμενους πληθυσμούς μας, να προστατεύσουμε και να προωθήσουμε ζωτικό οικοσύστημα (έντομα, μικρόβια) που θα επιτρέψει την ευημερία της βιοποικιλότητας και την επιβίωση της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, η χρηματοδότηση (και η πρόσβαση σε αυτήν) και η προώθηση της Aquaponics αποτέλεσαν σημαντικό εμπόδιο για την πλήρη αξιοποίηση του δυναμικού αυτού του γεωργικού συστήματος που μας προσφέρει πραγματικά την ευκαιρία να εργαστούμε με τη φύση για να μπορέσουμε να βρούμε βιώσιμες λύσεις στο σημερινό μας σύστημα τροφίμων. Ο εντοπισμός, η παροχή χρηματοδότησης και η προώθηση της υιοθέτησης και χρήσης της Aquaponics από τους νέους επιχειρηματίες του γεωργικού τομέα θα συμβάλουν σημαντικά ώστε να έχουμε επιτέλους μια ισχυρή λύση που μπορεί να μας βοηθήσει να διορθώσουμε τις δυσκολίες στο πλαίσιο του συστήματος τροφίμων μας και, κυρίως, να προσελκύσουμε τους πλέον αναγκαίους νέους στη γεωργία και τη γεωργία.

Δημιουργία ενός ευρωπαϊκού κυπέλλου κηπευτικών, ενός υγιούς διαγωνισμού για την προώθηση της επανασύνδεσης με τα τρόφιμα και τη φύση στα σχολεία. Το σχέδιο αυτό θα ενισχύσει τη νεολαία σε μια υγιή και οικολογική υπαίθρια δραστηριότητα και θα δημιουργήσει δίκτυα μεταξύ διαφόρων σχολείων και ενδιαφερόμενων μερών σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Θα πρέπει να είναι δυνατή η κατάθεση χάρτινων κουτιών και φιαλών για προϊόντα όπως το γάλα και το γιαούρτι για σκοπούς βιωσιμότητας.

Λόγω παρωχημένου συμβιβασμού, οι περισσότεροι βουλευτές του ΕΚ και μεγάλο μέρος του προσωπικού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εξακολουθούν να ταξιδεύουν κάθε μήνα από τις Βρυξέλλες στο Στρασβούργο, προσθέτοντας CO2 που μπορεί να αποφευχθεί σε έναν πλανήτη που ήδη πεθαίνει. Είναι απίθανο αυτή η μη φιλική προς το περιβάλλον πρακτική να αλλάξει σύντομα λόγω του βέτο της Γαλλίας. Ωστόσο, για να ελαχιστοποιήσει τουλάχιστον τον αντίκτυπο αυτής της πρακτικής, η ΕΕ πρέπει να διασφαλίσει μια συχνή, ταχεία και, κυρίως, κλιματικά ουδέτερη σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου.

Η ιδέα μου συνίσταται στη δημιουργία ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών και κοινωνικών προτύπων που προστατεύουν τις τοπικές κοινότητες. Παρουσιάζω την περίπτωση της περιοχής Barroso, στην περιοχή γεωργικής κληρονομιάς της Πορτογαλίας, που έχει δηλωθεί από την UNESCO, η οποία απειλείται σήμερα να αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης με εξορυκτικό έργο που θα επηρεάσει την ποιότητα των υδάτων, θα μετατοπίσει και θα μειώσει δραστικά την ποιότητα του εδάφους και τις τρέχουσες βιώσιμες πρακτικές που αποτελούν ήδη πατροπαράδοτη και επιτυχημένη λύση για την κλιματική αλλαγή και τα βιώσιμα συστήματα τροφίμων, με τα αγροδασολιβαδικά συστήματα. Πρέπει να φροντίσουμε για την επιτάχυνση της πράσινης νέας συμφωνίας στην Ευρώπη, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει μια πρόσκρουση για την αντικατάσταση της επιμέρους αυτοκινητοβιομηχανίας από τα ορυκτά καύσιμα σε μια βραχυπρόθεσμη λύση όπως το λίθιο. Για λόγους «πράσινης μετάβασης», δεν πρέπει να δημιουργήσουμε ψευδείς ζώνες. Ακολουθήστε την Associação Unidos em Defesa de Covas do Barroso.

Οι χρόνιοι ασθενείς συχνά δεν έχουν επιλογή, αλλά να χρησιμοποιήσουν μέσα μεταφοράς που δεν είναι φιλικά προς το περιβάλλον, διότι τώρα πιθανότατα η επιλογή είναι μεταξύ: 1. Ένα αργό, δαπανηρό και πιθανώς όχι πολύ προσιτό μέσο μεταφοράς (όσον αφορά τα ωράρια ή την κάλυψη)· 2. Και ατομικό αυτοκίνητο ή Uber/Taxi (πιθανώς με κινητήρα εσωτερικής καύσης). Οι χρόνιοι ασθενείς συχνά δεν έχουν την πολυτέλεια να είναι ευέλικτοι και, ως εκ τούτου, η δυνατότητα μετακίνησης ανά πάσα στιγμή δίνει ένα αίσθημα ελευθερίας, όπως είναι λιγότερο περιορισμένο. Ωστόσο, το κόστος που καταβάλλει η γη γι’ αυτό είναι υπερβολικά υψηλό. Σύμφωνα με την έκθεση του SDG Watch Europe: «Η αστική συμφόρηση κοστίζει στα κράτη μέλη περίπου 100 δισ. ευρώ ετησίως. Τα λεωφορεία και τα τρένα αντιπροσωπεύουν περίπου το 17 % της αστικής επιβατικής κίνησης — και αυτό μειώνεται καθώς αυξάνεται η χρήση των αυτοκινήτων. Δεν υπήρξαν επαρκείς επενδύσεις σε βιώσιμα συστήματα μεταφορών και στις πολιτικές που απαιτούνται για τη στήριξή τους. Οι δημόσιες μεταφορές πρέπει να είναι πιο προσιτές, αποδοτικές, πιο προσβάσιμες και χωρίς αποκλεισμούς. Πρέπει να καλύπτει τις ειδικές ανάγκες των γυναικών, των παιδιών και των νέων, των ατόμων με αναπηρία και των ηλικιωμένων. Οι πόλεις που προσφέρουν δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες έχουν σημειώσει σημαντική διείσδυση.»

Ορισμένοι ξεκινούν τον ακτιβισμό τους ως παιδιά, ενώ άλλοι ξεκινούν ως ενήλικες. Ορισμένα επικεντρώνονται σε παγκόσμια ζητήματα, ενώ άλλα έχουν τοπικό αντίκτυπο. Δεν υπάρχει σωστή ή εσφαλμένη προσέγγιση — μόνο η βούληση να προσπαθήσουμε. Και, αυτό που υπάρχει, είναι μια συνεχιζόμενη κλιματική κρίση, η οποία, αν αγνοηθεί και δεν κάνει τίποτα, θα επιδεινωθεί — ιδίως για εμάς τους νέους, οι οποίοι έχουν καταβάλει τις λιγότερες προσπάθειες για να συμβάλουν σε αυτήν, αλλά θα υποστούν ορισμένες από τις χειρότερες συνέπειές της. Έχουμε εξουσία και η επιμονή μας αποδίδει καρπούς. Πρόκειται για την πρωταρχική αξία των σχέσεων — με φίλους, με συναδέλφους και, τελικά, με τη φύση. Το αίτημά μου προς τους ευρωπαίους πολιτικούς ιθύνοντες είναι να αναγνωρίσουν τον επείγοντα χαρακτήρα της κλιματικής κρίσης και να λάβουν τα — τολμηρά — μέτρα που απαιτούνται για να αποφευχθούν οι χειρότερες συνέπειές της, υποστηρίζοντας και ενδυναμώνοντας παράλληλα τις πρωτοβουλίες των νέων ώστε να αποτελέσουν αναπόσπαστο μέρος της λύσης.

Το τρέχον κοινό ευρωπαϊκό πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχει περιορισμένο χαρακτήρα. Τα σχολεία των κρατών μελών ενεργούν οικειοθελώς εφαρμόζοντας αυτόνομα περιβαλλοντικά προγράμματα. Ωστόσο, στα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν υπάρχει συγκεκριμένο μάθημα που να αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τα περιβαλλοντικά ζητήματα και εναπόκειται μόνο στην πρωτοβουλία των εκπαιδευτικών. Για την αντιμετώπιση αυτής της ανεπάρκειας, προτείνουμε να θεσπιστεί ένα κοινό ευρωπαϊκό πιλοτικό πρόγραμμα που θα ακολουθείται από όλα τα σχολεία των κρατών μελών, το οποίο θα καθοδηγεί και θα παρέχει ιδέες και εκπαιδευτικά εργαλεία. Μέσω πειραματικών ενεργειών για την ενστάλαξη της αγάπης για την προστασία του περιβάλλοντος. Αλλά όχι θεωρητικά, χωρίς ρυθμίσεις! Υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να τονώσει την ευαισθητοποίηση των νέων της Ευρώπης! Με τη συστηματική εκπαίδευση των νέων, μπορούμε να σώσουμε το περιβάλλον μας, ίσως μπορούμε να διαφυλάξουμε το μέλλον μας!

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος (ΕΟΠ) προβλέπει ότι το συνολικό κτιριακό δυναμικό στην ΕΕ αναμένεται να αυξηθεί κατά 7 % έως το 2050. Ωστόσο, η κατασκευή νέων κτιρίων συμβάλλει σημαντικά στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στη ρύπανση κατά την κατασκευή νέων υλικών. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας η μόχλευση και η προστασία του υφιστάμενου κτιριακού δυναμικού μας σε περιφερειακό επίπεδο. Πώς μπορούμε τότε να αξιοποιήσουμε και να προστατεύσουμε με τον καλύτερο τρόπο το υφιστάμενο συλλογικό κτιριακό δυναμικό μας σε περιφερειακό επίπεδο; Το υφιστάμενο κτιριακό απόθεμα περιέχει μη μετρήσιμη ποσότητα ενσωματωμένου άνθρακα και βρίσκονται σε εξέλιξη πρωτοβουλίες για την ανάκτηση ανακτηθέντων υλικών από εργοτάξια και την επαναχρησιμοποίησή τους σε άλλα έργα. Ενώ ορισμένα υφιστάμενα κτίρια — όπως αυτά που έχουν απογειωθεί με αμίαντο — απαιτούν απομάκρυνση, η κατεδάφιση των κτιρίων δημιουργεί σημαντική ποσότητα αποβλήτων και μπορεί να συμβάλει στη συμφόρηση των χώρων υγειονομικής ταφής και να βλάψει το περιβάλλον μας. Με τη διατήρηση των υφιστάμενων κτιρίων, την ανακαίνιση και τη μετασκευή τους, μπορούμε να μειώσουμε τα απόβλητα και να προωθήσουμε τις αρχές της κυκλικής οικονομίας. Για να μειωθεί το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των νέων κτιρίων στην Ευρώπη και να αποθαρρυνθεί η κατεδάφιση όσων έχουν ήδη κατασκευαστεί, θα ήθελα να προτείνω τα ακόλουθα: 1. Κατάρτιση καταλόγου των κτιρίων που διατρέχουν κίνδυνο κατεδάφισης προκειμένου να προσδιοριστούν τα κτίρια στα οποία θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα όσον αφορά την προστασία, τη συντήρηση και/ή την ανακαίνιση, συμπεριλαμβανομένης ενδεχομένως της δυνητικής χρήσης τους «δεύτερης ζωής». 2. Να διερευνήσει τα οικονομικά κίνητρα που θα μπορούσαν να λάβουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων ή οι κυβερνήσεις για την ανακαίνιση και την ανακαίνιση των κτιρίων τους αντί της κατεδάφισής τους, όπως φορολογικές ελαφρύνσεις, επιχορηγήσεις και χαμηλότοκα δάνεια. 3. Να επιτραπεί στις χώρες να προσθέσουν το ισοδύναμο άνθρακα του κτιριακού αποθέματος που θα αντικατέστησε το υφιστάμενο (μετρούμενο σε kgCO2eq) στους στόχους ΕΚΣ για το 2030 ως κίνητρο (αν και για ορισμένες χώρες αυτό μπορεί να έχει οριακό αποτέλεσμα). 4. Ευθυγράμμιση με τους περιφερειακούς οικοδομικούς κανονισμούς και κανονισμούς, ώστε να περιοριστεί η ευκολία κατεδάφισης κτιρίων και να καταστεί απόλυτη έσχατη λύση. Για παράδειγμα, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων θα μπορούσε να επανεξετάσει την αιτιολόγηση της κατεδάφισης κτιρίων που υπερβαίνουν ένα ορισμένο μέγεθος πριν από τη χορήγηση αδειών κατεδάφισης. Η αύξηση των εμποδίων στην κατεδάφιση θα έχει διάφορα οφέλη, μεταξύ των οποίων η διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς, η μείωση των αποβλήτων και των περιβαλλοντικών εκπομπών, η αύξηση των ευκαιριών απασχόλησης και η προηγμένη βιομηχανική ετοιμότητα για το κύμα ανακαινίσεων.

Τα καταστήματα, τα εστιατόρια και οι επιχειρήσεις θα πρέπει να υποχρεούνται εκ του νόμου να δωρίζουν όλα τα τρόφιμα σε πεινασμένους και φτωχούς πριν από την προηγούμενη διάρκεια ζωής τους. Η απόρριψη τροφής σε απορρίμματα θα πρέπει να απαγορεύεται.

Όσον αφορά τον εξηλεκτρισμό των υποδομών κινητικότητάς μας, δόθηκε υπερβολική έμφαση στα ηλεκτρικά οχήματα (ΗΟ) και στις απαιτούμενες υποδομές φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων. Ωστόσο, τα ηλεκτρικά ποδήλατα και τα ηλεκτρικά σκούτερ είναι 15 φορές πιο ενεργειακά αποδοτικά από τα ΗΟ (μετρητής * επιβάτης/Jules), καθώς το αυτοκίνητο χρειάζεται περισσότερη ενέργεια για να μετακινηθεί περιττή μάζα, ενώ πάνω από το ήμισυ του συνόλου των ημερήσιων ταξιδιών είναι λιγότερο από 3 μίλια, με αποτέλεσμα να είναι εύκολα δυνατόν για τις επιλογές ηλεκτροκίνησης. Εκτός από αυτά τα αξιοσημείωτα πλεονεκτήματα, δεν υπάρχει πολιτικό ενδιαφέρον για την προώθηση και την ανάπτυξη υποδομών για αυτό το αποτελεσματικό μέσο μεταφοράς. Χρειαζόμαστε κοινούς σταθμούς ελλιμενισμού και φόρτισης ελαφρών ηλεκτρικών οχημάτων σε ολόκληρη την ΕΕ, οι οποίοι θα επιτρέπουν σε κάθε παραγωγό ηλεκτρικών ποδηλάτων να σχεδιάζει τα ηλεκτρικά ποδήλατα και τα πατίνια του σύμφωνα με τα πρότυπα της ΕΕ για την πρόσδεση και τη φόρτιση σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ των 27. Η υποδομή αυτή θα οδηγήσει σε υιοθέτηση της ηλεκτροκίνησης, επιτρέποντας στους ιδιώτες ιδιοκτήτες να εξασφαλίσουν και να χρεώσουν τα ηλεκτρικά ποδήλατα τους στον δρόμο, να μειώσουν την κατάρρευση της ενοικίασης ηλεκτρικών ποδηλάτων και σκούτερ στις πόλεις, παρέχοντας καθορισμένο χώρο ελλιμενισμού, καθώς και να μειώσουν το λειτουργικό κόστος των εταιρειών ηλεκτροκίνησης, μειώνοντας έτσι τις τιμές και αυξάνοντας τη ζήτηση των καταναλωτών.

Για να υπάρχει μια επιτυχημένη βιομηχανία επαναχρησιμοποίησης συσκευασιών που να μπορεί να ανταγωνίζεται τα πλαστικά μίας χρήσης, πρέπει να αξιοποιήσετε τις οικονομίες κλίμακας δημιουργώντας ένα πανευρωπαϊκό πρότυπο για τις συσκευασίες: από το ποτό έως τα γιαούρτια, τα κύπελλα καφέ και τα χαρακτηριστικά κρέατος. Το πρότυπο διευκολύνει τη διαλειτουργικότητα, μειώνει τον κατακερματισμό της αγοράς, αυξάνει τη ρευστότητα στην αγορά και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της εφοδιαστικής, μετατρέποντας τα μεταρρυθμιστικά πακέτα σε εμπορεύσιμο εμπόρευμα στην αγορά από διάφορους φορείς εκμετάλλευσης. Δημιουργία μιας ολόκληρης νέας βιομηχανίας γύρω από την ανάκτηση της εφοδιαστικής και την ανακαίνιση επαναχρησιμοποιήσιμων πακέτων της ΕΕ (περισυλλογή πακέτων)

Ενθάρρυνση των πολιτών να χρησιμοποιούν πιο βιώσιμα μέσα μεταφοράς όταν ταξιδεύουν στην Ευρώπη (Trains). Η Ευρώπη δεν είναι τόσο μεγάλη, και είναι πολύ εύκολο να ταξιδέψετε με βιώσιμο τρόπο. Αναρωτιέμαι γιατί καμία πρωτοβουλία δεν υποστηρίζει φιλικά προς το περιβάλλον ταξίδια (όχι μόνο για τους νέους αλλά και για ΟΛΟΥΣ τους Ευρωπαίους), και οι πτήσεις εξακολουθούν να είναι φθηνότερος τρόπος μετακίνησης.

Θα πρέπει να ρυθμίζεται από την ΕΕ, με ενιαία δασμολογική ζώνη και κοινή εφαρμογή που θα ενσωματώνει όλα τα συστήματα δημόσιων μεταφορών από όλα τα κράτη μέλη.

Τα σουπερμάρκετ και τα καταστήματα DIY θα πρέπει να υποχρεούνται να κατασκευάζουν πολυώροφα κτίρια για τη μείωση της σπατάλης χώρου και της σφράγισης του εδάφους, δημιουργώντας παράλληλα χώρο διαβίωσης στους άνω ορόφους. Δεδομένου ότι οι αγορές αυτές συχνά περιβάλλονται από χώρους στάθμευσης, δεν θα πρέπει να υπάρχει πρόβλημα με τη σκίαση των γύρω κτιρίων εκεί. Δεδομένου ότι αυτό συνεπάγεται πρόσθετο κόστος για τις επιχειρήσεις, αυτό θα πρέπει να επιδοτείται από την ΕΕ.

Ο περιορισμός των συσκευασιών σε ένα μέγιστο ποσοστό μεγαλύτερο από το περιεχόμενό τους θα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της ποσότητας των πλαστικών απορριμμάτων που παράγονται από τις συσκευασίες και θα εμπόδιζε τους κατασκευαστές να εξαπατήσουν τους καταναλωτές με παραπλανητικές συσκευασίες.

Οι «ΣΒΑ» επιτρέπουν την έναρξη έργων σε σχέση με τα διάφορα θέματα που αντιπροσωπεύουν. Δίνουν τη δυνατότητα στα θεσμικά όργανα και τους πολίτες να κατανοήσουν καλύτερα ποιος είναι ο αποδέκτης και για ποιον σκοπό, για παράδειγμα, θεσπίζεται νόμος.

Ο προβληματισμός αυτός ακολουθεί το πόρισμα που μπόρεσα να κάνω σήμερα: μεγάλο μέρος του αδιεξόδου μας χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Ωστόσο, οι χώροι αυτοί δεν είναι πολύ πολυσύχναστοι από τα αυτοκίνητα, παρά μόνο για να μπορούν να σταθμεύουν μπροστά από την πόρτα, και είναι φυσικά «εύκολο» να προσεγγίζουν το αυτοκίνητο. Συχνά, το συγκεκριμένο και ανεπαρκώς διατηρούμενο αδιέξοδο θα μπορούσε να καταστεί πραγματική κυψέλη βιοποικιλότητας. Εκτός από την περιβαλλοντική πτυχή του εν λόγω έργου, το έργο αυτό θα συμβάλει στην αποκατάσταση της συνοχής μεταξύ των γειτόνων, οι κήποι θα συντηρούνται από τους κατοίκους, τα τραπέζια και τα καθίσματα θα μπορούν να εγκατασταθούν εκεί, καθώς και ένα συλλογικό κομπόστ. Χάρη στο μέγεθος των αδιεξόδων, θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλες εξελίξεις, ένα μαρμάριο, οπωροφόρα δένδρα, καταφύγιο για έντομα και πτηνά, παιδικά παιχνίδια, ομαδικές υπαίθριες κουζίνες, και 1001 ιδέες από τις κεφαλές των γειτόνων που ενθουσιάστηκαν από το έργο!

Η χρήση του νερού όχι μόνο είναι περισσότερο υγιεινή και καθαρή από ό, τι το χαρτί τουαλέτας, αλλά είναι επίσης πολύ καλύτερη για το περιβάλλον. Το μέσο άτομο χρησιμοποιεί 85 κυλίνδρους χαρτιού τουαλέτας ετησίως, κάτι που θα μπορούσε να είναι σημαντικά μικρότερο όταν τα τουαλέτες γίνονται ευρύτερα αποδεκτά εντός της ΕΕ.

Πανευρωπαϊκό σιδηροδρομικό δίκτυο με πάροχο αμαξοστοιχιών σε διάφορες χώρες (π.χ. Interrail). Ωστόσο, οι τιμές των εισιτηρίων πρέπει να είναι χαμηλότερες από τις τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων, ώστε να καταστούν ελκυστικές για την ευρύτερη δυνατή μάζα!

Η ΕΕ πρέπει να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις που καταρρίπτουν τις παραδοσιακές πολιτικές που εφαρμόζονταν στο παρελθόν: για παράδειγμα, οι πολιτικές έχουν δώσει προτεραιότητα στην ανταγωνιστικότητα έναντι της στρατηγικής ασφάλειας, η οποία αντικατοπτρίζει τη στρατηγική βιομηχανία μικροκυκλωμάτων ή την εξάρτηση από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα και το φυσικό αέριο. Η πλήρης εξάρτηση της ΕΕ από βιομηχανίες που βρίσκονται στην Ταϊβάν για σύνθετα μικροκυκλώματα είναι αποτέλεσμα της προηγούμενης λογικής: η εισαγωγή των μικροκυκλωμάτων ήταν απλώς φθηνότερη. Ωστόσο, η σημερινή πραγματικότητα και οι γεωπολιτικές εντάσεις αποκάλυψαν αυτόν τον οριζόντιο τομέα της οικονομίας μας για την απόκτηση και την αποθήκευση ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Ως εκ τούτου, οι πολιτικές που επικεντρώνονταν αποκλειστικά στην ανταγωνιστικότητα δεν λειτουργούν πλέον, με αποτέλεσμα την αλλαγή του παγκόσμιου προτύπου για τη διασφάλιση της ασφάλειας και του εφοδιασμού βασικών πόρων και προϊόντων. Αυτό μεταφράζεται τώρα σε έναν εξαιρετικά σημαντικό τομέα με μεγάλο αντίκτυπο στο περιβάλλον: γεωργία και κτηνοτροφία. Επί του παρόντος, η ΕΕ δεν διαθέτει σαφή και ισχυρή νομοθεσία που να της επιτρέπει να ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις τους εξωτερικούς παραγωγούς. Πρέπει να εξασφαλίσουμε την κατάλληλη εσωτερική ανταγωνιστικότητα του οικονομικού μας συστήματος, αλλά πιστεύω ότι είναι επίσης αναγκαίο να εξασφαλιστεί επαρκής και δίκαιη ανταγωνιστικότητα με τους εξωτερικούς τομείς και περισσότερο σε έναν τομέα όπως τα γεωργικά προϊόντα διατροφής και ο πρωτογενής τομέας. Η Ένωση θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις για να επιτύχει ισορροπία μεταξύ ανταγωνιστικότητας και εφοδιασμού και καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής. Η παροχή κινήτρων για την πλαισίωση και τη γεωργία στην ΕΕ όχι μόνο θα συμβάλει στον μετριασμό των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αλλά και θα βελτιώσει την υγεία μας και την καλή διαβίωση των ζώων.

Η προώθηση της πράσινης στέγης μέσω προγραμμάτων της ΕΕ μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη των φιλόδοξων και αναγκαίων κλιματικών στόχων της Ένωσης με βιώσιμο τρόπο και με βιοποικιλότητα, συμπληρώνοντας τους ηλιακούς συλλέκτες. Εξετάστε τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά κέντρα, τα οικιστικά συγκροτήματα και ακόμη και τη χωριστή στέγαση από την κορυφή προς τη βάση και αποκτάτε σαφή εικόνα: Μεγάλο μέρος της δυνητικής επιφάνειας παραμένει αχρησιμοποίητο. Η πράσινη στέγη προσφέρει (όπως λέει η ονομασία) μια πράσινη λύση για την αξιοποίηση όλων αυτών των δυνατοτήτων. Παράγει O2 αφαιρώντας το CO2 από τον αέρα, καθιστώντας τις πόλεις πιο αναπνευστικές, μειώνοντας παράλληλα το αποτύπωμα άνθρακα τους. Η διάρκεια ζωής των φυτών που είναι ήδη εγκατεστημένη σε δημόσιους χώρους έχει επίσης δείξει ότι οι πιο πράσινες πόλεις είναι πιο ανθεκτικές στη θερμότητα και τις πλημμύρες, δεδομένου ότι οι πράσινες πόλεις απορροφούν λιγότερη θερμότητα από το σκυρόδεμα, ενώ, από την άλλη πλευρά, απορροφούν περισσότερο νερό. Οι ηλιακοί συλλέκτες έχουν αποδειχθεί ότι κάνουν μεγάλη χρήση της προαναφερθείσας ελεύθερης επιφάνειας. Αν και για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά (στο βόρειο ημισφαίριο), τα εν λόγω πετάσματα θα είχαν άριστη θέση στον Νότο και θα τοποθετηθούν σε λωρίδες για να αλιεύουν το μεγαλύτερο μέρος του ηλιακού φωτός. Επιπλέον, τα μέταλλα σπάνιων γαιών που απαιτούνται για την παραγωγή ηλιακών συλλεκτών εξορύσσονται με μη βιώσιμο τρόπο και καθιστούν την Ευρώπη περισσότερο εξαρτημένη από τους εμπορικούς εταίρους της. Αυτές οι κάτω όψεις των ηλιακών συλλεκτών αποτελούν ακριβώς τον λόγο για τον οποίο η πρασινοποίηση στις στέγες μας θα αποτελέσει τέλεια συμπληρωματικό παράγοντα: η φυτική ζωή μπορεί να τοποθετηθεί σε όλους τους τύπους οροφής με επαρκή ηλιακό φως και μπορεί να φυτευτεί με βιώσιμο τρόπο με την προσαρμογή της επιλογής της χλωρίδας στα τοπικά οικοσυστήματα. Οι ηλιακοί συλλέκτες έχουν καταστεί δημοφιλείς σε μεγάλο βαθμό λόγω προγραμμάτων επιδότησης που κατέστησαν διαχειρίσιμο το αρχικό υψηλό κόστος τους για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις. Ο ίδιος τρόπος δράσης μπορεί να ακολουθηθεί με πράσινες στέγες, των οποίων το υψηλό κόστος εγκατάστασης (~ 120/m² EUR) αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο. Η μεγαλύτερη έμφαση στην καινοτομία αυτή στο πλαίσιο του έργου πράσινης υποδομής της ΕΕ θα είναι ζωτικής σημασίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να σχεδιάσει ένα (εθνικό και διεθνικό) δίκτυο μεταφορών, εμπορικών και επιβατικών μεταφορών, στο οποίο οι σιδηρόδρομοι θα είναι ο κύριος παράγοντας. Τα πλεονεκτήματα των σιδηροδρόμων είναι τα εξής: 1.Φιλικότητα στο περιβάλλον σε σχέση με τα αυτοκίνητα και τα πλοία, λόγω της χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας για την πρόωσή τους 2. Ως εργαλείο παρακολούθησης, έχει το πλεονέκτημα της αύξησης της παραγωγικής ικανότητας. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μεταφέρει περισσότερα εμπορεύματα ή επιβάτες απ’ ό, τι το αυτοκίνητο, ενώ έχει τη δυνατότητα να μετακινείται εντός της ενδοχώρας σε αντίθεση με το πλοίο. 3.Όταν είναι τεχνολογικά προηγμένη, υπερισχύει επίσης σημαντικά όσον αφορά την ταχύτητα, εκτός από τα αεροπλάνα (ωστόσο, η αύξηση του ωφέλιμου φορτίου του συρμού εξακολουθεί να είναι σημαντική). 4. Τα σχετικά φθηνά μέσα εξακολουθούν να είναι σχετικά φθηνά σε σύγκριση με τα οφέλη που παρέχει τόσο για την κοινωνία όσο και για το περιβάλλον. 5. Ενώνει απομακρυσμένους οικισμούς με αστικά κέντρα, τονώνει τις τοπικές οικονομίες και συμβάλλει στην ανάπτυξη του τουρισμού. Τα οφέλη των σιδηροδρόμων είναι πολυάριθμα και είναι δύσκολο να αναφερθούν μαζί. Είναι σημαντικό ότι πρόκειται για μια μορφή μεταφορών που είναι πράσινη στον τομέα της ενέργειας και πολύ αποδοτική και πρέπει όλοι να την εμπιστευτούμε. Πώς θα επιτευχθεί αυτό; 1. Δημιουργία προτύπων και σιδηροδρομικών δικτύων αιχμής, ισότιμων ποσών, σε όλα τα κράτη μέλη. 2. Καθιέρωση μειωμένων ναύλων σε σύγκριση με λεωφορεία και αεροσκάφη και μείωση της τιμής του εισιτηρίου κατά 40 % για όλα τα ταξίδια των σπουδαστών. 3. Μείωση της γραφειοκρατίας στις διακρατικές συνδέσεις (εμπορικές και επιβατικές). 4. Εκσυγχρονισμός του υφιστάμενου δικτύου, δημιουργία νέου δικτύου και ένταξη σε μεγάλους ευρωπαϊκούς λιμένες.

Οι διασταυρούμενοι πεζοί δεν θα πρέπει να τοποθετούνται απευθείας στο οδικό δίκτυο, με αποτέλεσμα οι πεζοί να κινδυνεύουν να πληγούν από αυτοκίνητο. Επίσης, τα αυτοκίνητα πρέπει να σταματήσουν εάν οι πεζοί επιθυμούν να διασχίσουν τον δρόμο και να αποκτήσουν εκ νέου ταχύτητα διασταύρωσης. Αυτό οδηγεί σε μεγαλύτερη ρύπανση από τα καυσαέρια. Εάν οι διασταυρώσεις είναι υπόγειοι ή υπέργειοι, τότε οι πεζοί θα ήταν πολύ ασφαλέστεροι και τα αυτοκίνητα θα μπορούσαν να κινούνται με μεγαλύτερη ταχύτητα (όπως 70 kmh αντί 50) που ρυπαίνουν λιγότερο CO2 και άλλες τοξικές ουσίες.

Θα πρέπει να χορηγούνται κρατικές επιδοτήσεις στους πολίτες για να ενθαρρύνουν τη χρήση μη μηχανοκίνητων οχημάτων ως μέσων μεταφοράς: για παράδειγμα, η ποδηλασία προς εργασία.

Η παραγωγή ασφάλτου και γενικά η τσιμεντοβιομηχανία είναι πραγματικά ρυπογόνες. Παραβλέποντας το πρόβλημα της άμμου που χρησιμοποιείται για την παραγωγή αυτών των ενώσεων, η αδιάκριτη κατανάλωση της οποίας οδηγεί σε παγκόσμιες περιβαλλοντικές ανισορροπίες. Ως εκ τούτου, θα ήταν σημαντικό να περιοριστεί η παραγωγή νέας ασφάλτου σε ό, τι είναι απαραίτητο, να προτιμηθεί η ποιότητα που την καθιστά μακρόπνοη και να καθιερωθούν περισσότεροι έλεγχοι σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.